“CARTEL’İN BU KADAR BÜYÜK OLACAĞINI HESAPLAYAMAMIŞTIK”
Bir Cartel fırtınasıyla 90’lı yılların tam ortasına büyük bir hızla girdiniz ve o çıkışla birlikte şarkılarınız da 7’den 70’e dillere dolandı. Hatta 90’lar çocukları şarkılarınızı ezbere söylüyordu. Sonrasında çalışmalarınız devam etti ama artık Cartel olarak bir arada değilsiniz. Erci E. olarak devam ediyorsunuz. Cartel artık neden bir arada değil?
Cartel 94 yılında aslında bir araya geldi. Hadi gelin grup olalım fikriyle bir araya gelmedi. Aynı fikirle, aynı tarzda müzikle uğraşan, çeşitli şehirlerde yaşayan gruplar gibiydi. Ben Berlin’deydim. Cinai Şebeke Kiel şehrindeydi, Almanya’nın Sinop’u diyorum ben hep, kuzeyinde ve Nürnberg güneyde, oradan da Karakan geldi. Biz birbirimizi tesadüfen bulduk diyebiliriz yani. Baktık, ben ilktim zannederken, Karakan da yapıyormuş Türkçe rap müzik. Yeniydi ama, ilk adımlarıydı.
Menajerimiz tek tek çıkaracağımıza birleşme fikriyle çıkalım dedi. Cartel ismi de oradan geliyor. Albümde her grubun da ismi yazıyordu zaten tek tek. Cartel’in bu kadar büyük bir başarı yakalayacağını hesaplayamamıştık. Hiç kimse bilemezdi, mümkün değil. Çünkü böyle bir müzik tarzı bile yoktu. O da tuttu, bu da tutar diyebileceğimiz bir şey değildi. Hedefimiz de öyle değildi. Amacımız star olalım, çok satalım olsaydı, rap yapmazdık. Çünkü öyle bir müzik tarzı değildi o yıllarda. Böylelikle bir kült halini aldığı için, biz iki sene Cartel’le konserler, turneler, Avrupa turnesi, Türkiye turnesi, koşturduk ve sonrasında bütün gruplar kendi şehrine geri döndü ve “Ya aslında biz ne yaşadık orada” diye kendisini sorguladı, hazmetmeye çalıştı.
Böylelikle bizim kopmamız da biraz doğal oldu. Önceden de geçmişi olmayan bir gruba büyük başarı gelince yük de oldu bir nevi. Yıllar geçti, dönüp baktığımda sanki böyle olacağı varmış gibi geliyor şimdi de. Avrupa’da yaşayan Türk gençlerinin sesi olduk. Türkiye’de bir gurur konusu olduk. Bir birleştirici faktörü var bu grubun. 28-29 yıl sonra, hatta 30 yıldan bahsedeceğiz neredeyse olumlu bir his bıraktı. Bugün de karşılaştığım insanlar büyük bir mutlulukla anlatıyor o günleri. Böyle bir şey kaldıysa ne mutlu bize.